NIE STÓJ NAD MYM GROBEM – Mary Elizabeth Frye [Do not stand at my grave and weep]
# NIE STÓJ NAD MYM GROBEM – Mary Elizabeth Frye [Do not stand at my grave and weep]
## Jestem letnim wiatrem, gdy wieje na niebie
Wiersz Mary Elizabeth Frye mówi: « Nie stój nad mym grobem roniąc łzy, Nie znajdziesz mnie tam… Nie zasnąłem w nim ». Jestem letnim wiatrem, gdy wieje na niebie. Jestem diamentowo migoczącym śniegiem. Jestem kłosem zboża i słońca promieniem.
## Jestem kroplą deszczu, który spadł jesienią
Mary Elizabeth Frye kontynuuje: « Jestem kroplą deszczu, który spadł jesienią, Jestem każdym dźwiękiem tej porannej ciszy ». Jestem chwilą zawahania, gdy się dokądś spieszysz. Jestem w kluczu ptaków po niebie sunącym.
## Miękkim blaskiem gwiazdy, nocą migoczącym
Wiersz kontynuuje: « Miękkim blaskiem gwiazdy, nocą migoczącym, Jestem w pąku kwiatu wiosną kwitnącego ». Łzą wolno płynącą, gdy pytasz « dlaczego? ». Nie stój nad mym grobem i nie płacz na darmo.
## Ja… nie umarłem…
Mary Elizabeth Frye zamyka wiersz słowami: « Ja… nie umarłem… ». Nie znajdziesz mnie tam. Jestem częścią natury, która otacza Cię codziennie. Nie trać czasu na płacz nad grobem, bo tam mnie nie ma.
source